Hindi ito tungkol sa panalo o stats—kundi sa pagkakasaluyan sa ilaw ng buwan, kung saan ang bawat spin ay isang ritwal ng pagkakakilala. Ang dagat ay alaala ng mga kaluluwa na naghahanap ng kahulugan beyond ang screen.

Natutunan kong ang pangingisda ay hindi pagtakas—kundi pagbabalik sa sarili. Sa bawat hagis at alon ng dagat, may malalim na ritmo na nag-uugnay sa kaluluwa.

Noong ako ay isang game designer mula sa London may ugat sa Nigeria, pinag-isip ko ang pangingisda bilang isang pamamaraan ng buhay. Hindi ito paglalaro—kundi isang ritwal ng pagtitiyaga, intuitibong data, at tapat na pag-asa.

Hindi tungkol sa tagumpay kundi sa katahimikan—noong isinagawa ko ang pangingisda bilang ritwal ng kaluluwa. Sa bawat hulog, isang tula; sa bawat isda, isang alaala. Hanapin mo ang himig, hindi ang pera.

Hindi ito paglalaro—ito ay ritwal ng dagat. Natutunan kong manalo hindi sa luck, kundi sa pag-unawa sa galaw, ritmo, at intuwisyon. Bawat pagsalak ay kuwento.

Isinulat ng isang game designer mula sa London na may pamanahong Hapon, ang isang ocean adventure na nagpapalaya ng dopamine sa pamamaraan ng Buddhist minimalism. Walang labis—tanging ritmo, kulay, at kahulugan.

Ginawa kong isang game na nagdadala ng tadhana sa dagat at liwan—bawat tap ay parang paglalay sa ilalim ng bituin. Hindi ito karaniwang laro; ito ay isang emosyonal na paglalakbay na may kultura at alaala.

Nakatagpo ako ng kapayapaan hindi sa pagsasakop kundi sa tahimik na paghahatak sa dagat. Ang bawat hikbi ay ritwal—hindi laban, kundi pagpapakita ng kahalayan sa tibok at hangin.

Natutunan kong paano binabago ng gamified design ang pangingisda mula sa simpleng gawain patungo sa isang addictive at ritwal na karanasan. Ito ay hinggil sa pagkakaalaman, hindi lang pagtanggap ng huli.