Nakita ko na ang pangingisda sa maliit na bangka ay hindi tungkol sa tala—kundi isang ritwal ng pagtitiyaga, ritmo, at damdamin. Bawat hulog ay naglalabas ng alaala sa ilalim ng buwan.

Noong ako ay isang game designer mula sa London may ugat sa Nigeria, pinag-isip ko ang pangingisda bilang isang pamamaraan ng buhay. Hindi ito paglalaro—kundi isang ritwal ng pagtitiyaga, intuitibong data, at tapat na pag-asa.

Mula sa isang bawat na pangingisda, natutunan kong ang talino ay nasa pagtitiis at pagpapakita—hindi sa panalo. Ang dagat ay hindi laro, kundi dasal na nagpapakiusap sa puso.

Isang makabuluhang paglalakbay mula sa isang simpleng bawat patungo sa isang malalim na pagkakasundo. Hindi ito tungkol sa tala o panalo, kundi sa pakikinig sa alon at pagtanggap ng ganda ng dagat.

Natuto akong manlinlang nang walang pala. Ang pagpapalak ay hindi biyaya, kundi siningit ng alon—kung paano binabago ang chaos sa isang ritmikong sayaw sa tubig. Sumali ka na!

Mula sa isang baguhan hanggang hari ng dagat—natutunan kong mabasa ang tibok ng alon, hindi sa luck kundi sa disiplina. Ang pangingisda ay hindi laro, kundi ritwal na buhay.

Nakatagpo ako sa tahimik na ritwal ng pangingisda sa maliit na bangka sa gabi. Hindi ito tungkol sa panalo—kundi sa pakikinig sa alon, at pag-alala sa bawat hulog. Ito ay meditasyon, hindi laro.

Natuto akong mabasa ang tides bilang isang sayaw—hindi lang pagtitiyaga, kundi isang ritwal ng kaisipan at kapayapaan. Ang dagat ay hindi nagpapadala ng luck, kundi ng estratehiya.

Subok kong magsisimba sa dagat nang walang alam-alam—hindi pagtatagumpay, kundi pagsasalita sa hangin at alon. Ang pangingisda ay ritwal, hindi laro: dito natutuhan ko ang kapayapaan, talino, at saya sa bawat hulog.