Hindi ito isang laro ng pagsakop, kundi isang banal na ritmo: bawat paghulog ay may bigat ng emosyon. Dinig ang dagat, hindi ang tala—ang kalungkutan ng Kyoto at pulso ng Lagos ang nagbigay ng kasiyahan.

Nag-aral ako sa paghuhuli bilang tula—hindi lang pagsasakop ng isda, kundi ang kuwalidad ng katahimikan sa bawat hulihin. Ito ay alaala ng mga nagsisikap sa gabi, hindi laro kundi pag-asa.

Noong bata ako, natutunan kong ang pangingisda ay hindi lamang laruan—kundi tula ng gabi. Sa ilalim ng buhang, sa bawat hagil, may panan at pag-asa na hindi nakikita, ngunit naririto.