Natutunan kong gawin ang pangingisda bilang isang ritwal ng gabi—hindi biyaya, kundi tugmang pagkikilala. Ang bawat pagsalo ay isang mahinhing pangako sa dagat. Ito ay tungkol sa ritmo, intuisyon, at kasiyahan.

Hindi ito isang laro ng pagsakop, kundi isang banal na ritmo: bawat paghulog ay may bigat ng emosyon. Dinig ang dagat, hindi ang tala—ang kalungkutan ng Kyoto at pulso ng Lagos ang nagbigay ng kasiyahan.

Natuklasan ang limang simpleng gawa sa gabi na nagpapalit ng anxiety sa paglalaro sa tunay na kaligayahan. Hindi ito tungkol sa loot—kundi sa kapayapaan, ritmo, at tibok ng puso habang nasa dilim ka lang.