Sa gitna ng katahimikan ng gabing walang pahinga, natutunan kong ang buhay ay hindi tungkol sa paghuli ng malaking isda—kundi sa pagpunta nang may layunin. Ito ang araw-araw na pag-asa sa kabila ng mga simpleng gawain.

Naiintindihan ko ang katahimikan pagkatapos ng gabi—kung paano ang isip ay nagsisimula mag-whisper. Sa bawat patak ng buwan, natuklasan ko na ang tunay na panalo ay hindi ang pera, kundi ang pagpili na patuloy na maglaro. Ito ay tungkol sa presensya. Subukan mo rin.

Kung minsan, hindi ka gustong bumalik sa bahay dahil hindi iyon pag-iisa—kundi dahil nararamdaman mo ang presensya. Ito ay tungkol sa pagiging buhay sa bawat sandali, kahit na tahimik lang ang mundo.