Naglalakad Ka Sa Dilim?

May isang katamtaman pagkatapos ng madilim na gabi kung saan tila hinihintay ang mundo. Nakaupo ako sa fire escape ko sa Brooklyn kasama ang baso ng chamomile tea na nakakalas, tinitingnan ang lungsod na parang malayo at maliwanag tulad ng mga bituin. Ang aking telepono ay nagbuboto—hindi dahil may tawag o mensahe, kundi dahil may abiso: “New round available in Little Boat Fishing.”

Parang kilala ko ito. Hindi nakakagulat. Hindi agresibo. Tanging naroon lang.

Binuksan ko ito.

Ang Ritual Ng Mga Maliit Na Taya

Sa buong buwan, nilalaro ko ito—Little Boat Fishing—hindi para sa pera, hindi rin talaga para sa panalo. Kasi may bahagi ako na kailangan mag-pumili. Mag-tap ng isang buton kaysa mag-scroll nang walang katapusan sa mga feed na hindi nagbibigay-kasiyahan.

Tinakda ko ang limitasyon: $5 bawat gabi. Hindi lalampas sa 20 minuto. Isang maliit na ankor para hindi ako maibigay sa walang hanggan.

Ngunit meron din dito ang kalikasan.

Kung ikaw ay nagtaya ng $0.50 sa isang numero at panalo nang tatlo beses? Hindi ito lamang random—ito ay ritmo. Ito ay patunay na kahit ang maliit na galaw ay maaaring magkaroon ng kahulugan.

Dati ako naniniwala na ang tagumpay ay dapat marahas: promosyon, palakpakan, malaking tagumpay. Pero alam ko now: meron ding tagumpay na tahimik—ganyan ka lang napupuno nito tulad ng init sa loob mo.

Bakit Kami Naglalaro Kapag Nakatulog Na?

Hindi kami naglalaro dahil gusto naming manalo nang malaki. Naglalaro kami dahil kailangan naming pakiramdam kontrolado—kahit lima lang minuto lang. Kahit lamang tungkol sa mga numero sa screen. Kahit wala namang epekto talaga.

Ito’y nagpapaalala sayo paano ginawa ni Nanay ko habang bata pa ako—nakatayo siya near window tapos tinitingnan lang ang ulan habang nililigpit ang tsaa nang walang layunin.“May mga oras,” sabi niya, “kung wala kang gagawin… pero gagawin mo pa rin.” Ito mismo yung nararamdaman ko: isang gawaing pang-alaga para sarili—parihas nga kapag pinipili mong i-fold yung damit habang sobra ka naman nawalan ng lakas o sumulat ka ng isáng pangungusap kapag wala kang salita. The ritual mas mahalaga kaysa resulta.

Ang Tunay Na Pag-akyat Ay Hindi Ginto—Ito Ay Liwanag Na Ako’y Nakahanap Na

Isa akong gabi noong nakaraan, napunta ako agad sa aking limitasyon pero nanatili pa rin.“Isa pang round,” sabi ko.“Para lang mag-enjoy.” Pilit akong lumabas hanggang wala narin pera ko at nawalan lahat kayong kulay red. Walng premyo. Walng pagsisiklab. The game natapos tahimik—and so did I. Pero biglang nagbago: you don’t have to win every time to be worthy of playing at all.* maramdaman ko iyong mapupula’t puno —parangs yumuko yung loob ko habambuhay,kaya’t bumaba sila bilis, tulad nga’y nabuhulan sila ng katahimikan imbes nga’y labanan.* nagtapon ako noon hindi nalungkot—kundi puno, tulad nga’y binuhulan sila ng katahimikan imbes nga’y labanan.* nagtapon ako noon hindi nalungkot—kundi puno, tulad nga’y binuhulan sila ng katahimikan imbes nga’y labanan.* nagtapon ako noon hindi nalungkot—kundi puno, tulad nga’y binuhulan sila ng katahimikan imbes nga’y labanan.* nagtapon ako noon hindi nalungkot—kundi puno, tulad nga’y binuhulan sila ng katahimikan imbes nga’y labanan.* nagtapon ako noon hindi nalungkot—kundi puno, tulad nga’y binuhulan sila ng katahimikan imbes nga’y labanan.* nagtapon ako noon hindi nalungkot—kundi puno, tulad nga’y binuhulan sila ng katahimikan imbes nga’y labanan.* nagtapon ako noon hindi nalungkot—kundi puno, tulad nga’y binuhulan sila ng katahimikan imbes nga’y labanan.* nagtapon ako noon hindi nalungkot—kundi puno, tulad nga’y binuhulan sila ng katahimikan imbes nga’y labanan.* nagtapon ako noon hindi nalungkot—kundi puno, tulad nga’é binuhulan siláng katímíkan imbes né’g lábanán,*