Mula sa isang simpleng pangingisda, naging ritwal na nagpapalakas ng dopamine—hindi pagkakatawan. Ipinaglalay ko ang pagiging malupit at kahulugan ng karagatan gamit ang Zen minimalism.

Natuto akong magsipagpangisda nang may kaisipan—hindi biyaya, kundi ritmo ng tides, oras, at kultura. Ang bawat hulmok ay micro-experiment sa pagkakaibigan. Ito ay hindi pangingisda—itong ritual na nagdadala ng tagumpay.