Isang mahinhing mangingisda ang nagsimula sa gabi sa dagat ng Auckland—hindi para makuhang isda, kundi para marinig ang hininga ng karagatan. Ang kalungkutan ay nagging tula, at ang kapayapaan, ang tunay na panalo.

Natuklasan kung paano naging santidad ang kalimutan sa paghahatol sa gabi—hindi para sa piskas, kundi para sa kapayapaan. Isang ritwal na pinagsisilbing ng dagat.

Isang malayong mananap na nagsimula sa paghinga sa gabi, nahanap ang kasiyahan hindi sa pagsakop kundi sa ritwal ng pagsalok. Hindi laro—kundi pananampalataya sa dagat.

Sa katatagan ng gabi, naging ritwal ang pangingisda ng isang tahimik na batang may-ari. Hindi ito paglalaro—kundi pagtatalik sa tibay ng kaluluwa. Sumali ka sa quiet revolution na ito.