Nag-utos ang Dagat, Sumagot Ako: Isang Gabi-karaniwang Manlalayag mula sa Baguhan hanggang Hari ng Dagat

Simula sa isang simple na pag-tap—isa lang ang pindot ko sa screen noong 10:47 PM. Hindi pa umulan ang dagat. Nagsalita ito nang tahimik.

Hindi pa ako talaga naglalayag. Pero may bagay sa akin na nagising—isang alaala mula sa mga kwento ng aking ina tungkol sa mga ilaw ng harbor mula sa rooftop ng Brooklyn. Noong gabi iyon, lalaruin ko ang Small Boat Fishing, hindi para kumita, kundi para hanapin ang kahulugan.

Unang Ondas: Mula sa Kalituhan patungo sa Kapayapaan

Una, iniwan ko ang mga taya tulad ng alon na sumisira nang walang direksyon—pili-pili ako nang basta-basta pagitan ng “1” at “2,” palakasan ang puso habang parang bawat tiktik ay maaaring magdala ng isang pating o bumaba ako sa utak.

Ngunit matapos tatlong panalo—walang nilalamon ko—natigil ako.

Dito ko natutunan: Hindi ito tungkol sa kalungkutan. Tungkol ito sa ritmo.

Nagsimulako akong suriin ang mga pattern—kung paano tumitibok ang ilan pang lugar tuwing may “Coral Feast”; kung paano makikita ang mga lihim na mekanismo gamit ang maliliit na taya; kung paano manalo man ay parang bahagi rin ng mas malaking sayaw kasama ang kamatis.

Hindi lamang datos ang nagbago sakin—itoy kababawan. Tulad ng pagtuning ng lumang gitara bago magtunog noong madaling araw.

Ang Budget Ay Compass, Hindi Kadena

Tinakda ko ang batas na pareho lang naman kay Papa ko: huwag magbigay-laman kaysa handa ka nang mawala—but also huwag hayaan mong takot ang magpahinto sayo.

Kaya sinabi ko: $10 bawat gabi. Sapat lang para isahan lamang kapwa buwan.

I-on ko yung budget alert—parangs makapal na boses na sabihin: “Manatiling nakabase.”

At ano ba? Kapag sumunod ako dito… may naganap na hindi inasahan: The mga panalo ay hindi mas malaki—pero mas malalim sila. The mga sandali ay hindi mas maingay—but mas puno sila.

dahil lahat sila ay may layunin—not desperation. At dahil doon, napakaiba nila.

Ang Nakatago’t Mga Dahon: Kasiyahan Bago Ang Panalo

Isa noong “Deep Sea Duel,” nakakuha ako ng triple payout gamit lang $0.50. Tumulo yung dibdib ko—oo! Pero bigla namulot ulit yung katahimikan habambuhay niya ganun din: Pikit ako doon, naniningning yung screen… hindi akoy nagpa-chaos… pero pinansin:

Sino ba talaga yung tagumpay? O baka nga… timing? O siguro… simpleng naroroon?

The tunay na panalo ay hindi yung pera—isip mo’y nahuhuli kapag tinanggal mo an gating pagnanasa at simulan mong marinig—inhalation mo, tibok mo, katahimikan mo.—na ikaw mismo ay nanalo rito, dahil noon nalng ginawa mo yan! yumuko ka rito, tulad noon si jazz musicians kayo’y sumusunod kay note wala pang plano para dun. P.S.: Opo—I join din po kami sa ‘Ocean Fisher Community.’ Doon kami nagbabahagi hindi lang ng malaking daluyan pero pati yaong gabing walang mangyari… at parati ring banal.