Ang Quiet Fish: Pagkakasayang sa Alon

Hindi ako nagsimula ng malalaking plano o panalo. Nagmula akong naghuhulog ng silya sa tubig, umaasa sa tibay—tulad ng maraming bago. Pero unti-unting natutunan ko: hindi ito tungkol sa odds o makina. Ito ay tungkol sa pakikinig.

Ang Unang Hulog ay Isang Whispers

Ang mga unang araw ko sa dagat ay tahimik. Walang sigawan. Walang apoy. Just ang hangin sa balat at asin sa dila. Akala kong ‘1’ o ‘2’ ang magdadala ng yaman—pero ang tahimik ang nagturo sakin kung paano maghintay.

Pagbuwis Tulad ng Tides

Itinakda ko ang isang patakar: isang kainan araw-araw, higit pa sa $50—isang maliit na presyo para sa kapayapaan. Hindi nabubuwisan aking wallet dahil sa pagkababa; ito’y puno ng katahimikan. Bawat taya ay naging gawa ng tiwala—hindi panganib.

Kapag Sinabi ng Dagat

Isang gabi, matapos ang dalawampung minuto ng walang anumana, nakita ko ito: isang alon kung де dalawang isda ay tumugtog—tapos nawala tulad ng hininga. Walang trophy. Pero may mas malalim: pagkakaroon.

Ang Komunidad Na Nakikita Sa’yo

Kasama ko ang iba—hindi upang makipagpaligsahan, kundi upang makita. Hindi tayo nagsasalita tungkol sa stats o sistema. Nagsasalita tayo tungkol kung paano nagbabago ang liwan sa gabi—paano inaalok ng alon ang pangalan mo.

Hindi Ito Pangingisda

Hindi ito tungkol sa pagkuha ng isda. Ito ay tungkol sa pagiging isda—dahil lang, silenteng, paulit-ulit, sasalin na bahagi ng alon. Hindi iyon ang kinuha mo—itong tinatamasa ka.