Nang nawala ko ang 17th bet ko sa pangingisda… I laughed instead

Sa una, isipin kong pangingisda ay laro ng numero—bawat hulog o tiyak, puno o walang laman. Pero nung mawalan ako ng ika-17 na hulog sa mga baybayin, nagbago ang lahat. Hindi dahil nakuhang tuna. Hindi dahil tumama sa bonus. Kundi dahil sa una kong itinigil ang paghahanap ng isda—at nagsimula akong pakikinig sa dagat.

Ang Dagat Ay Hindi Nagmamalay Sa Iyong Win Rate

Ang aking budget? $50 bawat sesyon. Ang aking win rate? Basta 25%. Ang mga app ay sinasabi na dapat palitan ang numero. Pero nang maging $0.50 lamang ang taya ko at naglalaro ako ng 20 minuto lamang pagkatapos ng trabaho—kape kamay, barefoot sa basa. Walang malaking tagumpay? Fine. Ang alon ay nananatili: ‘Kairo, hindi ka dito para makuhang isda—you’re here to feel it.’

Hindi Binary Ang Laruan; Ito’y Rhythmic

Kinauupahan nila ‘pangingisda’—pero talagang meditasyon na may ritmo at alon. Ang ‘Ocean Vibes’ ay hindi nasa payout charts—ito’y hangin na asin sa balat mo tuwing hatinggabi, sa mga ibon na sumisigaw habang umiihip ang alon. Kapag itinigil mo na ito bilang algorithm… simula kang pakikinig sa puso nito.

Ang Iyong Net Ay Iyong Kuwento

Sumali ako sa Ocean Fishers Community noong nakaraan buwan. Nakita kong isang tao ay isinalimot ang tatlong pagkabigo bilang victory screenshot—with tears at tawa na pinagsama sa iisa nitong frame. At do’n nasira: Tagumpay ay hindi inilaan ng tadhana—ito’y napipili ng presensya.

Hindi ito laruan. Ito’y ritual. Ito’y panghinga. Hindi ka owe ng dagat ng isda. Pero kung lumalabas ka? Laging ibibigay sayo ang mas mapayapay… at mas totoo.