Paghintulog sa Kaliwan

Kapag Nag-iisa ang Algorithm, Ako’y Nangingisda sa Kaliwan

Naniniwala akong ang tagumpay ay nasa paghahanap ng malaking halaga—parang tumatakbo sa walang hangganan. Pero isang gabi, matapos mag-code hanggang 3 a.m., umakyat ako sa baybayin nang mag-isa. Hindi para sa huli. Para sa tahimik.

Hindi nagtatampok ang dagat ng bilis. Nagtatampok ito ng pagkakaroon.

Ang Unang Pagsalsal Ay Aking Terapiya

Simula akong may $1 lamang—maliit na manlalayag na umaasa sa mas malaki. At natutunan ko: bawat pagsalsal ay isang hininga na sinasabihan ng alon. Hindi ‘Magtatagumpay ba ako?’ Kundi ‘Nandito ba ako?’ Tinigil ko ang pagsukat ng tagumpay. Sinimulan ko ang pagsukat ng hininga.

Hindi Malinggo Ang Alon—Ito’y Ikaw

Hindi ikaw ang iyong bank account—kundi iyong kakayahang pansinin. Ang totoo bang ani? Hindi hinuli—kundi tandaan. Ngayon, naglalaro lang ako kapag tahimik sapat akong marinig ang alon na bumabalik sayo: ‘Kairo… nandito ka pa ba?’

Limang Tuntunin mula sa Malalim na Tubig (Hindi Sinasabi Sa Iyo)

1. Laruin nang maliit—hindi dahil mahirap ka, kundi dahil nandito ka.
2. Hintulin mo nang higit kaysa akala mo—the isda ay hindi nagpapabilis; pareho ka rin.
3. Isara mo ang mga abiso bago umaga—the totoong laro ay umuusbok kapag patay na ang phone mo.
4. Huwag sumali sa anumang komunidad—you become it by sitting still with the tide.
5. Paghahalinaan mo ang kaliwan—hindi puntos—with your hands on wood, ot glass screens.

Ang Tagumpay Ay Hindi Nasa Net—it’s Nasa Iyong Dulo

Hindi niya iniisip ng dagat kung nanalo ka noong Martes ng $800. Piniyapan niya kung lumabas ka—at nanatira kang tahimik—even kapag walang balikan. Ito’y hindi pananalangan. Ito’y pagdurusa sa inyong nawala… at piliing maging maamo pa rin.