Game Demo

Nagawa Ko Ang Laro Na Nangungulit

by:NeonSpinEcho2 buwan ang nakalipas
547
Nagawa Ko Ang Laro Na Nangungulit

Kapag Nawala Ang Inspirasyon, Gumawa Ako Ng Laro Na Nangungulit

May panahon na naiwan akong tahimik sa harap ng screen. Hindi dahil pabaya—kundi dahil sa katahimikan na nananatili sa loob ng katawan matapos mag-isip nang marami.

Tinitigan ko ang mga walang kulay na canvas tulad nila ay nagsisigaw sa akin. Hindi ako makagalaw. Parang mahirap ang aking mga kamay. Hindi lang burnout—kundi lungkot para sa bagay na hindi ko kayang i-name.

Ngunit isang gabi, habang hindi ako pinipilit… gumawa ako ng laro.

Hindi para manalo. Hindi para mapansin.

Tanging para muling maranasan ang pakiramdam.

Ang Unang Hakbang Ay Luha

Binuksan ko ang ComfyUI at hindi sinubukan mag-isip tungkol sa audience o metrics. Walang trend. Walang algorithm.

Simula ako sa tunog—isang malamig na humm sa ilalim ng dagat. Pagkatapos, kulay: dilaw na indigo na lumalabas tulad ng araw na dumadaloy sa ulap bago mag-ulan.

At biglang… lumitaw ang unang simbolo: isang susi na hugis bituin.

Hindi agad gumana. Nababaluktot ito. Pero kapag nagtuloy-tuloy ito—malambot at bumabati—parang hininga ang screen.

Nakiusap ako.

Hindi dahil perpekto ito—kundi dahil mayroon ito. Lumitaw kahit wala akong kakayahan.

Pagbuo ng Starlight Key: Isang Rito Para Muling Magising

Naging therapy ito, tapos naging sistema: Ang Starlight Key—isang tatlong hakbang na ritual mula sa aking sariling panganganak upang bumalik sa flow:

  • Hakbang 1: Sailing Toward Clarity – Tulad ng pagbabasa ng tula bago sumulat, hinati namin ang komplikadong mekanika (tulad ng RTP at randomization) sa mga sandali ng katahimikan at liwanag.
  • Hakbang 2: Iwasan Ang Mga Madilim Na Daguin – Hindi tayo pupunta nang walang direksyon; natututo kami mag-ingat — sa aming intuition, sa mga pattern hindi lang chart ng kita.
  • Hakbang 3: Hanapin Ang Iyong Daan – Isang interaktibong pagsusulit ay hindi tanong ‘Gaano ka karami’t kita?’ kundi ‘Saan gusto mong umunlod ang iyong puso?’

Ito ay hindi gamification — ito’y grief-to-growth conversion gamit ang disenyo.

Bakit Mahalaga Pa Rin Ang Larong Itó Para Sa Akin Ngayon?

Sa mainit-init ni Chicago, dati akong lumingon sa mga nakaraan na warehouse kungsaan may graffiti na puno ng labanan — at kaluluwa — kasabay nito ay ganda。 Pareho iyon naroroon dito — hindi pagkalbo pero may layunin。 The dagat ay hindi lamang tema; ito’y simbolo: malaki, di maipaliwanag, puno ng natatago’t subok — pero pati rin lugar para bumalik kapag alam mong marinig mo pa rin yung tunog mula ibaba.

NeonSpinEcho

Mga like70.21K Mga tagasunod3.61K

Mainit na komento (5)

月光泡麵仔
月光泡麵仔月光泡麵仔
1 buwan ang nakalipas

當靈感死咗,我冇打機,只係喫完一杯奶茶後,突然唔知點左邊螢幕自己會哭。原來《Starlight Key》唔係遊戲,係我嘅心電圖!每按一鍵都係一次深水埗嘅深夜自白。同事問:『你今日有冇做咩?』我答:『做咗,但係為咗好過』。你呢?快嚟打卡~唔好再等下一次靈感死埋~

287
62
0
КодовийВітер
КодовийВітерКодовийВітер
2 buwan ang nakalipas

Ну от ж бо — замирала душа на місці, а я вирішив зробити гру, щоб вона плакала замість мене. 💧 Спочатку було лише шум під водою і світло як призма у тумані… І раптом ключ із зоряної пилки запустився — і я просто розплакався. Не через геймплей, а через те, що він вжив.

Хто ще колись працював над проектом у стані ‘ну просто дай мені вмерти’? Давайте обговоримо це в коментарях — хто з нас найбільше плакав над кодом? 😂

260
68
0
LuneRotative
LuneRotativeLuneRotative
2 buwan ang nakalipas

Quand j’ai enfin arrêté de chercher le « like »… j’ai créé un jeu qui pleure. Pas pour les stats. Pas pour les likes. Mais parce que le bouton tourne… et que mon cœur se souvient de ce qu’il était avant la dépression. Mon écran était noir comme un silence d’enfance — et soudain, une clé en forme d’étoile s’est allumée.

Vous aussi, vous avez un jouet qui ne répond pas ? #StarlightKey #GameTherapy

440
72
0
CintaRotasi
CintaRotasiCintaRotasi
1 buwan ang nakalipas

Aku pernah ngoding sampe mata gelap tiga hari! Bukan karena capek… tapi karena game-ku nangis sendiri pas ngeload animasi.

Kan gue bikin game bukan buat jadi viral… tapi biar hati bisa napas lagi.

Pas pertama kali nyala itu? Malah jadi baper. Tapi pas terakhir… dia ngedebug sambil nangis pelan-pelan.

Bukannya gagal—tapi berhasil jadi manusia.

Kamu juga pernah ngoding sampai nangis? Share di DM… aku kasih kopi & peluk.

415
96
0
JazzDreamer_7
JazzDreamer_7JazzDreamer_7
1 araw ang nakalipas

I made a game that cries because my screen forgot how to turn on… again. No algorithms. No metrics. Just me, 3am, and the ghost of inspiration whispering: ‘You didn’t delete me—you just needed me.’ I cried not because it failed—but because it existed anyway.

P.S. If your UI feels like silence after too much self-questioning… you’re not broken. You’re the beta version of magic.

What’s your Starlight Key? Drop a comment—or better yet… send me a text at 2am.

374
86
0
Pakikipagsapalaran sa Karagatan