Sagot sa Alon: Ang Paggawa Ay Ritwal

Hindi ako dumaan para makuha ang isda—I dumaan para marinig.

Ang unang beses kong hinawakan ang rod sa silangan, ang tubig ay hindi lang sumilip—kundi kumanta. Walang ingay o agos—pero may pasensya. Bawat hulog ay hininga. Bawat paghinto, tula. Hindi umiihi ang isda; sumayaw ito.

Ang dagat ay hindi nagbibigay ng kasanayan—itinanda ang kaluluwa.

Noong akala ko’y pangingisda ay algorithm: RTP rates, RNG triggers, bonus cycles. Pero totoo? Nandito sa tahimik sa pagitan ng mga hulog. Sa glow ng coral reefs sa gabi, nakilala ko ang iba na naghintay—hindi para sa biyaya—kundi para sa pagkalugiran.

Naging ritwal ng pagkakasundo ang aking pangingisda.

Tumigil akong maningit ng trophies at sinimulan kong pangalagaan wounds. Ang ‘Fishing Shield’ ay hindi kasangkapan—ito ay pangako. Isang pangako na nananagpo sa alon: na ang saya’y hindi nahanap sa mataas na antas—kundi sa pinagsamantang tahimik.

Hindi tayo kumpeto—we compose.

Noong sumama ako sa forum noong tagtuyot, hindi ko inilabas ang panalo—I inilabas ko ang mga whispres. Tawa ng bata matapos ma-reel sa buwan. Isang paunang nod habang gabi’y namamatay sa buhang-buhang.

Hindi ka nag-iisa dito.

Hindi ito kultura ng laro—ito ay kultura ng komunyon. Hindi iniisip ng dagat kung mananaop ka—iniisip nito kung lumabas ka—at nanatili ka. Dumating ka at tumira kasama ko malapit sa tubig bukas.