Game Demo

Nakalimutan Ako, Hanggang Isulat Ko ang Isang Lumuluhang Loop

by:NeonSpinEcho1 buwan ang nakalipas
1.41K
Nakalimutan Ako, Hanggang Isulat Ko ang Isang Lumuluhang Loop

Nakalimutan Ako, Hanggang Isulat Ko ang Isang Lumuluhang Loop

Dati, naniniwala akong inspirasyon ay tulad ng ilog—walang katapusan. Ngunit dumating ang katahimikan. Hindi yung tahimik na tipo. Yung nagsisilbing bato sa puso kapag nakatingin ka sa walang laman na canvas at nadarama lang ang takot. Hindi lamang pagod. Ito’y lungkot na nakatago bilang bloke.

Sa isang araw na may ulan sa Chicago, matapos tatlong araw hindi bumuka ng anumang software, binuksan ko ang ComfyUI at gumawa ng bagay na napinsala. Isang maliit na looping animation: isang itim na bilog kasama dalawang luha na bumabagsak mula sa gilid. Walang tunog. Walang musika. Tanging galaw—mabagal, hindi pantay, tulad ng hinga matapos umiyak.

At doon… unti-unting nararamdaman ko: hindi shaming o takot—kundi pagkilala.

Ang Ganda ng Galaw Na Hindi Perpekto

Laging hinahanap ko ang perpekto sa disenyo—malinaw na linya, eksaktong timing, walang kabuluhan. Ngunit ito? Maaasahan. Tao. Wala itong alituntunin pero tunay ang pakiramdam nito.

Sa sandaling iyon, nalaman ko: ang kreatibidad ay hindi tungkol sa output—kundi sa presensya. Ang gawa ng bagay na hindi perpekto ay isa naman talagang kabayanihan. Pwede man ‘di makita ng sinuman. Pwede man mag-iiwan lang limampung segundo bago ulitin muli.

“Ang sining ay hindi yung inihahalo mo; ito’y yung inaabot mo para makagawa.” — Ako (pagkatapos ng maraming gabing walang tulog)

Pagbabalik Sa Aking Ritual Sa Pamamagitan Ng Malambot Na Bilis

Pagkatapos i-play hanggang masira (at mapuno) ang puso ko, simulan ko muna:

  • Isa minuto araw-araw gamit ang Figma—hindi para gumawa ng mahalaga, sa halip mga hugis tulad ng hininga; pamamaraan ng kulay batay sa mood kaysa panganganap; kahit grayscaling hanggang lumabas muli ang kulay nito mismo.
  • Mga sesyon gamit ang After Effects kung saan nag-animate ako ng wala—isang tuldok na lumalayo palayo; isang fade-in so slow paraisip maoy makita kang mga ulap lumilitaw sa Lake Michigan noong umaga; sobrang simpleng bagay para mangarap ito ay error… pero hindi nga rin siya.
  • At bawat gabi? Isipin: buksan muli ang lumuluhanging loop, tanggalin lang daliri habambuhay bilang saludo kay isama,” drawing isa pang linya—iniiwan niya para i-fix? dahil di kinakailangan magkaroon ng solusyon—kinakailangan lang siyang tanggapin.Para paraisip sila’y walng paalam o malinis o malaya—they simply are.*

Mula Sa Napinsaláng Loop Hanggang Sining Na Buháy

Ngayon? May mga araw pa rin kung wala akong gagawa—but now they’re different days: not failures, but sacred pauses between storms.r The crying loop? It lives on as part of my personal archive—a reminder that even when no light shows up, you can still be seen by yourself.r If you’re stuck too—if your tools feel heavy and your mind feels empty— don’t force flow.r Instead: Draw something ugly.r Make something sad.r Let it breathe on its own rhythm.r Because sometimes… the most powerful creation isn’t polished—it’s honest.r And honesty? That’s how we come back to ourselves,rnot through grand gestures,rbut through tiny acts of staying present—even when everything feels silent.

NeonSpinEcho

Mga like70.21K Mga tagasunod3.61K

Mainit na komento (4)

旋界罗汉
旋界罗汉旋界罗汉
1 buwan ang nakalipas

जब क्रिएटिविटी सूख गई, तो मैंने कुछ ‘गलत’ करने का फैसला किया।

एक ऐसा लूप—जो हर 5 सेकंड में रोता हुआ पुनरावृत्ति करता है।

मुझे पता था: ‘यह सही नहीं है’… पर ‘यह सच है’।

इसलिए मैंने अपने क्रिएटिव माइंड में अपनी स्थापना की।

सच्चाई में ही कला होती है

अगर प्रयास में ‘गलत’ हो, पर ‘महसूस’ करो — वो ही प्रक्रिया सच्ची होती है।

दुखभाजन = पुनर्जीवन?

आज मेरे पास ‘कुछ’ नहीं… पर मेरे पास मौजूदगी है। इसके लिए मुझे ‘शानदार’ क्रिएशन की ज़रूरत नहीं — बस एक सच्चा, टप-टप!

अगली बार क्रिएटिवि‍टी सऊखे — फ़िल्म-फ़्लेक्स! 😭➡️🎨

आपको कब-कब ‘भयंकर’ (but honest) क्रिएशन में सच्चईयता महसूस हुई? 👇 #क्रिएटव‍िट‍ि‍य_घ‍ट‍‌‌ए‍‌‌ब‍‌‌ध‍‌‌म् #CryingLoopMagic

437
81
0
NurulHana_98
NurulHana_98NurulHana_98
1 buwan ang nakalipas

Haha, pas baca judulnya langsung mikir: ‘Waduh, aku juga pernah bikin loop nangis di Photoshop waktu stres kerja!’ 🤣

Kayaknya kreativitas itu emang bukan soal hasil bagus—tapi soal nggak kabur dari perasaan sendiri.

Aku juga pernah ngerjain animasi cuma satu titik bergerak pelan-pelan… eh malah jadi ritual harian ala ‘ngobrol sama diri sendiri’.

Diam itu Bisa Jadi Seni

Bukan kreatif kalau nggak nangis dulu?

Kalau kamu lagi stuck dan merasa kosong… coba deh gambar sesuatu yang jelek—misalnya bulatan hitam yang menangis.

Siapa tahu malah nemu jalan pulang ke dirimu sendiri.

“Karya terbaik adalah yang dibuat saat hati lagi hancur.” — Aku setelah nonton film horor sambil makan mie instan

Yang lain juga pernah gitu? Comment di bawah! 😭💖

323
99
0
สปินสายฝน
สปินสายฝนสปินสายฝน
3 linggo ang nakalipas

เห็นไหมครับ ตอนไอเดียหมดก็เหมือนโดนพ่อแม่ตัดไฟฟ้าเลยทีเดียว! 🚨 แต่แทนที่จะกดดันตัวเองให้สร้างอะไรสุดยอด ฉันก็แค่วาดวงกลมดำกับน้ำตาลูป…แล้วก็รู้สึกว่า ‘โอ้โห เรารู้จักตัวเองอีกครั้งแล้ว’ ถ้าคุณกำลังเครียดเพราะไม่มีแรงบันดาลใจ ลองทำอะไรที่ ‘ไม่สวย’ สักอย่างดูนะครับ — มันอาจเป็นจุดเริ่มต้นของความจริงใจมากกว่าผลงาน ‘ระดับมาสเตอร์’ ก็ได้ 😂 ใครเคยทำอะไรแบบนี้บ้าง? คอมเมนต์มาแชร์หน่อย! 💬

622
63
0
SpinDiva
SpinDivaSpinDiva
1 linggo ang nakalipas

So I coded my soul in Figma… and it cried. Not because it’s broken — because it’s real. You don’t need perfection when your teardrops are animated and your creativity has more PTSD than pixels. I made something ugly on purpose. No one saw it. No one cared. But I did.

Still woke up at 3am with zero feedback.

What’s your next loop? Open the crying animation again.

(Also: if you’re still here… hit reply before you restart.)

306
63
0
Pakikipagsapalaran sa Karagatan