Ang Laro na Nagtuturo ng Kaliwan

Nagsimula sa Isang Tahimik na Gabi

Lumaki ako sa pagitan ng dalawang mundo: ang mga kantahing Cantonese ng aking ina at ang mga circuit na silicon ng aking ama. Sa 3 AM, nakaupo ako sa dock sa San Francisco—hindi para manakaw, kundi para makinig.

Ang Susi Ay Hindi Tala

Tawag namin ito bilang ‘Susi ng Pangingisda’—pero walang algorithm ang nagbubukas ng yaman. Ang totoong susi ay ang kaliwan. Kapag tumigil ka maglaan ng RTP o RNG, kapag tumigil ka bilang-bilangin ang spins o bonuses—doon lang lumilitaw ang isda. Hindi dahil kayang-skilled; dahil ikaw ay present.

Hindi Manipula ang UX Ko; Nakikinig Ito

Isinama ko ang Buddhist flow sa bawat UI element: fade transitions sa pagitan ng alon at anino, coral hues na humihinga sa tahimik. Ang ‘Ocean Shield’ mode? Hindi ito tool sa budget—kundi pananampalaya na magpahinga. Ang mga manlalaro ay hindi naghahanap ng mas maraming priz; sila’y naghahanap ng pakikinggan.

Naramdaman Mo Na Ba Ito?

Mayroon ka bang nakatayo sa dock habang umaga… kamay may rod… at naramdaman mong tumigil ang oras? Hindi dahil natupok mo ang magandang isda—kundi dahil tumigil ka nang kailangan? Doon lang sinalita ang laro.

Hindi Ito Gamification.

Pwedeng tawaging therapeutic design. Pero hindi reward loops. Pero ritual space. Hindi mo binibili ang hook na ginto. Pagtututo mo kung paano manatili.