ผมเป็นผู้สร้างจากบรูคลินที่มีรากเหยาะผสมและพื้นฐานจิตวิทยา ผมเปลี่ยนการตกปลาให้เป็นเรื่องเล่าทางอารมณ์ ไม่ใช่เรื่องดวงชะตา—แต่คือการสงบเมื่อคลื่นเปลี่ยน และช่วงเวลาเงียบสำคัญกว่าการจับปลา

ตอนเด็ก ผมเรียนรู้ว่าความสุขแท้ไม่ได้อยู่ที่การจับปลาได้ แต่อยู่ที่เสียงลม พลังของคลื่น และความเงียบระหว่างการโยนเบ็ด การตกปลาไม่ใช่เกม มันคือกวีแห่งชีวิต

ฉันคิดว่าการตกปลาคือเกมเรื่องชัยชนะ แต่หลังจากแพ้ต่อเนื่อง 17 ครั้งในเช้าฝนที่ออสเตรเลีย ฉันกลับหัวเราะ เพราะความสุขแท้ๆ มาจากการมีสติอยู่กับคลื่น ไม่ใช่การชนะ

ผมไม่ได้ตามหาความสำเร็จด้วยความหวังใหญ่ แต่พบความสงบในทะเลเล็กๆ ที่การตกปลาไม่ใช่เรื่องดวง luck แต่คือการมีสติอย่างมีสติและจังหวะของคลื่น

ในโลกที่หลงไหล่กับรางวัลทันทีและสิ่งเร้าจากอัลกอริธึม ผมเลือกความนิ่ง การตกปลาไม่ใช่เกมแห่งชัยชนะ แต่เป็นพิธีของการฟังลมหายใจของทะเล คีย์การตกของผมไม่ถูกเขียนด้วยรหัส แต่ถูกแกะสลักด้วยความอดทน

ฉันไม่ตามหาปลาตัวใหญ่ แต่มาฟังจังหวะระหว่างนิ่งกับการเคลื่อนไหว การตกเบ็ดเพียงครั้งเดียวสามารถให้มากกว่าโชค ในบรูคลิน ที่บทสวดของแม่พบกับตรรกะของพ่อ งานตกเบ็ดกลายเป็นการเจริญใจ ไม่ใช่อัลกอริทึม — แต่คือการฟังน้ำ