Hindi ka nag-iisda… naghuhuli ka ng rhythm. Ang pamilya mo’y nagtuturo ng fishing shield — hindi yung lason na ‘luck’, kundi yung tahimik na pag-antay sa alon. Nung unang beses kong nakita ‘Golden Fishing叉,’ umiiyak siya… hindi dahil nanalo — dahil natutunan na ang tawid ay may puso. Bakit? Kasi ang dagat… alam na umaasa sa iyo.

Pano ba? Iwan mo muna ang hook… tapos hingi ng tibok. Ang langit ay nagsasalita: “Sino ba talaga ang nagsisigla?”

Nakakatulong ang panaalangin mo sa dagat? Hindi fishing — ito’y panalangin na may rhythm! Ang unang hulog? Di luck, kundi pagtitiyaga sa bawat alon… Nakikita ko ang tawa ng nanay ko nung sinasabi niya: ‘Hindi pera ang kailangan, kundi sandali.’ Ngayon? Alam mo na ang Ocean Bazaar ay hindi stall — ito’y choir ng mga kaluluwa na nag-aabot ng panalangin habang umaandar sa hininga. Paano ka magpapahinga? Lagi lang: isip muna, bago ihulog.

Nakakatawa talaga ‘pag may $50 lang sa isang session,’ tapos di mo kahit isda ang nakukuha… pero ang tadhana? Naku! Ang kailangan mo ay yung tahimik na ikinabigay — doon sa bawat pag-antok na may alaala ng ninong boses na nagsasabi: ‘Hindi ka fisherman… ikaw ay taga-silent.’ 😅 Kung sino man ang nag-iisip na may net? Sana makatulong ako sa next cast — o sana mabasa ko ulit ‘panalangin’ ni nanay. #LigayaSaTahimik

Nakakatulog ‘yung pagsisikat na ‘1’ o ‘2’ bets… pero ‘yung tunay na panalo? Nandito sa paghinto sa pagitan ng bato—habang naglalakad ang alon nang may kahinaan at ligaya. Hindi ka nagwawa ng malaking isda… kundi nagmamalasakit sa tibok na liwan habang sumisikat ang araw. Bakit ba? Kasi ‘yung Ocean King ay di nakikipagbuno… kundi nakikinig. 😌 Saan ka naman magdadala bukas? Comment mo ‘yung sagot mo sa dagat.