Ang gameplay? Hindi laruan… kundi pagtatawan sa takip ng gabi. Nung nakikita ko ang screen sa 3 a.m., naiiyak ako… hindi dahil sa high RTP—dahil sa tanda ni Nanay na Irish na may tula sa puso’t tatay na Afro na may rhythm sa buto. Ang RGP? Wala. Ang R-Heart? Oo—Return to Your Grief. Bakit mo ba nasisiyahan sa sariling spin? Kasi… ang alaala ay mas malalim kaysa sa leaderboard. 😅 Paano ka makakatulong? Lagyan mo ng coffee… at i-click ulit mamaya.

Nakikita ko na ang scroll ay hindi laro… kundi pag-ibig na nagsasalita sa gabi. Kapag may DM na ‘I did this too,’ sana ako’y sumisigaw ng luha… pero masaya. Ang jackpot? Wala. Ang RSP? Puso lang. Ang RNG? Resonance ng tawanan sa sarili mong kahapon. Paano ka magpapalay? Pause… breathe… tanungin mo: Sino ba ang nag-DD sa’yo nung walang tao? Drop me a DM tonight — sasabihin ko: ‘Saan ka natutulog?’ 😌

Ang fishing mo? Di lang pala ‘catch the wave’—kahit wala kang rod, may soul ka pa rin! Sa bawat paghinga, may isang fish na nagsasabi: ‘Eh kasi, ang RNG ay hindi random… ito’y prayer ng puso.’ 😅 Nakakalungkot? Oo. Pero mas nakakatuwa kapag alam mong ang kaluluwa mo’y nasa dulo ng dagat. Ano pa ba? I-comment na ‘Sino ang nag-cast sa’yo ngayon?’