靜謐遊戲中的歸家之路

Nakakatulong talaga ‘high score’? Eh sana lang may mag-isa akong nag-iisip sa gitna ng gabi… Walang likes, walang shares—pero may tawag sa puso ko na ‘home’. Ang mga stars? Di naman para magmukha… kundi para makinig. Ang console ko? Di siya machine—kundi paring tula na sumusulat sa hangin ng dagat. Sino ang nagpapansin? Ikaw… pagkatapos ng hatinggabi. Bakit ka pa nanlalaban? Dahil mas masaya kapag tahimik.

Pano mo ‘mag-ibig’ kung wala kang WiFi? Sa bintana ko lang.

เกมนี้ไม่ได้ให้ฉันชนะ…แต่ให้ฉันหายใจในเสียงของคลื่นกลางดึก ตอนเล่นไม่ใช่เพื่อคะแนน แต่เพื่อหา “บ้าน” ในความเงียบที่สุด ทุกโค้ดมันคือบทกวีที่ถอดออกมาจากฝันนอนกลางคืน และดาว? มันไม่ส่องแสง…มันแค่สะท้อนความเหง�单่อยๆ ลองมาดูแล้ว…คุณก็จะรู้ว่า “ทำไมถึงเล่นต่อ”? เพราะมันรู้สึกเหมือนกลับบ้าน… (ภาพในหัว: เธอจับเมาเชอร์แบบไทยที่กำลังเล่นเกมในยามตีสาม)

เล่นเกมไม่ใช่เพื่อแต้ม… แต่เพื่อหายใจระหว่างคลื่นในตอนตีสาม

ฉันไม่ตามคะแนน ฉันตามเสียงเงียบของรหัสที่กระซิบ…

แมวตัวนี้นอนอยู่ข้างจอ พร้อมกับความว่างเปล่าที่อบอุ่นเหมือนคลื่นทะเลในยามดึก

คุณเคยหมุนรอบตัวเองไหมเมื่อคืนดึก? (ปล่อยให้ฉันได้สักคำพูดหนึ่ง…)