जब क्रिएटिविटी सूख गई, तो मैंने कुछ ‘गलत’ करने का फैसला किया।

एक ऐसा लूप—जो हर 5 सेकंड में रोता हुआ पुनरावृत्ति करता है।

मुझे पता था: ‘यह सही नहीं है’… पर ‘यह सच है’।

इसलिए मैंने अपने क्रिएटिव माइंड में अपनी स्थापना की।

सच्चाई में ही कला होती है

अगर प्रयास में ‘गलत’ हो, पर ‘महसूस’ करो — वो ही प्रक्रिया सच्ची होती है।

दुखभाजन = पुनर्जीवन?

आज मेरे पास ‘कुछ’ नहीं… पर मेरे पास मौजूदगी है। इसके लिए मुझे ‘शानदार’ क्रिएशन की ज़रूरत नहीं — बस एक सच्चा, टप-टप!

अगली बार क्रिएटिवि‍टी सऊखे — फ़िल्म-फ़्लेक्स! 😭➡️🎨

आपको कब-कब ‘भयंकर’ (but honest) क्रिएशन में सच्चईयता महसूस हुई? 👇 #क्रिएटव‍िट‍ि‍य_घ‍ट‍‌‌ए‍‌‌ब‍‌‌ध‍‌‌म् #CryingLoopMagic

Haha, pas baca judulnya langsung mikir: ‘Waduh, aku juga pernah bikin loop nangis di Photoshop waktu stres kerja!’ 🤣

Kayaknya kreativitas itu emang bukan soal hasil bagus—tapi soal nggak kabur dari perasaan sendiri.

Aku juga pernah ngerjain animasi cuma satu titik bergerak pelan-pelan… eh malah jadi ritual harian ala ‘ngobrol sama diri sendiri’.

Diam itu Bisa Jadi Seni

Bukan kreatif kalau nggak nangis dulu?

Kalau kamu lagi stuck dan merasa kosong… coba deh gambar sesuatu yang jelek—misalnya bulatan hitam yang menangis.

Siapa tahu malah nemu jalan pulang ke dirimu sendiri.

“Karya terbaik adalah yang dibuat saat hati lagi hancur.” — Aku setelah nonton film horor sambil makan mie instan

Yang lain juga pernah gitu? Comment di bawah! 😭💖

เห็นไหมครับ ตอนไอเดียหมดก็เหมือนโดนพ่อแม่ตัดไฟฟ้าเลยทีเดียว! 🚨 แต่แทนที่จะกดดันตัวเองให้สร้างอะไรสุดยอด ฉันก็แค่วาดวงกลมดำกับน้ำตาลูป…แล้วก็รู้สึกว่า ‘โอ้โห เรารู้จักตัวเองอีกครั้งแล้ว’ ถ้าคุณกำลังเครียดเพราะไม่มีแรงบันดาลใจ ลองทำอะไรที่ ‘ไม่สวย’ สักอย่างดูนะครับ — มันอาจเป็นจุดเริ่มต้นของความจริงใจมากกว่าผลงาน ‘ระดับมาสเตอร์’ ก็ได้ 😂 ใครเคยทำอะไรแบบนี้บ้าง? คอมเมนต์มาแชร์หน่อย! 💬