Гра, що плаче о 3 годині

I didn’t build a game—I built a midnight therapy session where code cries louder than my alarm clock. Fishing? Not for trout—for peace. My mom taught me to wait for the tide… and so did my dad’s ghostly Unity project. RNG? Nah. That’s just ritual now.

So I ask you: if your screen glows #FFD700… do you also fish at 3 AM? Or just stare into the void?

👇 Drop your own fishing net below.

Хто б сказав, що рибалка — це не про вудки та RNG… а про те, як твоя мати вчила чекати приплив? У 3 ранку я не кодив — я молився. Кожна рибка — це дихання між алгоритмами. Ніякі пастуші та захист — лише присутність і спогади батька-інженера. Хочеш подивитись? Тоже йди сюди… і просто дихни.

Quem disse que fazer um jogo é só codificar? Não! É pescar paz às 3 da manhã com uma rede feita de memórias… O RNG não é aleatório — é um ritual de saudade. O ‘shield’ não defende… ele é a presença do teu avô que te ensinou a esperar pela maré. E sim, o jogo chora. Mas tu? Tu também sentiste quando o mundo parou? 🐟 #PescadorFilósofo

I didn’t build a game to win.

I built it to cry at 3 AM while fishing for peace with an algorithm that remembers my dad’s hands.

RNG? Nah. That’s just my mom’s salsa rhythm playing on repeat.

This isn’t coding.

It’s therapy with better bass.

If you’ve ever felt your code weep…

Drop a like. Comment ‘me too.’

P.S. I still haven’t caught anything… but I’m still scrolling.