ทำไมเกมตกปลาถึงดูมืดมน?

Pensei que era só um jogo de pesca… mas descobri que era terapia com direito à noite! Meu pai português dizia: ‘Se não pegar peixe, pega alma.’ E eu? Fiquei com um anzol de silêncio e uma linha de RTP… mas o meu coração sincronizou com a maré! Quem quer ganhar moedas? Nós ganhamos paciência — e uns banquinhos vazios sob luar. E você? Já jogou por três noites… e chorou? Comenta lá em baixo — se ainda escolheu retornar amanhã!

ตกกลางคืนไม่ได้ตกปลา… แต่ตกใจตัวเองนะ! เล่นเกมจับปลา? ไม่ใช่! เป็นการนั่งฟังเสียงฝนที่หน้าต่าง… กับเสียงร้องของแม่ที่ดังเหมือนเพลงโบราณ 😭

สิ่งที่ตามหาไม่ใช่รางวัล… แต่คือ “ความเงียบก่อนจับ” — ที่ทำให้หัวใจเต้นสมกับคลื่น

ใครเคยเล่นเกมนี้บ้าง? มาแชร์สิ! ฉันเล่นอยู่คนเดียว… และมันหายากกว่าอะไรเลย 💫

釣りって、魚を捕るためじゃないんです。\n夜中の画面に座って、雨の音に耳を澄ませてると、\n自分の心が「リローティ」って呼んでるんです。\nRNGボーナス？いえ、静寂の間の呼吸です。\n誰かが登る『釣り栄光』？　…いや、それは孤独と向き合うための座席ですよ。\nあなたも今夜、竿を握って、呼吸してみませんか？