ทำไมเกมโปรดถึงว่างเปล่า

ฉันไม่ได้ออกแบบเกมเพื่อเติมหน้าจอด้วยเสียงรบกวน แต่เพื่อสร้างพื้นที่เงียบ—สำหรับช่วงเวลาเมื่อคลื่นถอยกลับและคุณจำความรู้สึกของการชนะ ทะเลไม่ใช่เวทีแห่งโชค แต่เป็นวิหารแห่งความเงียบเหงา เครื่องหมาย RTP, พัลส์ RNG, และแสงเรืองรองของปะการัง—มันไม่ได้เกี่ยวกับโอกาส มันเกี่ยวกับจังหวะ วิธีที่มือของคุณยังคงไขว่หาอะไรเมื่อหน้าจอมืดมิด ฉันเฝดผู้เล่นไล่ตามชัยชนะเหมือนดวงดาวบนผิ้งมหาสมุทร—พวกเขาไม่ต้องการคะแนนมากขึ้น พวกเขาต้องการให้รู้สึกเห็นและถูกจดจำ มิใช่นักเล่นบนตารางคะแนน—แต่เป็นนักสำรวจที่จำความลึกใต้ผิ้ง เครื่องมือของฉันไม่ใช่อัลกอริธึมแฝ伪装เป็นกลไทด์ มันคือพิธีกรรมเชิงกวี: ความหนาแน่นเบาบางในแต่ละวรรค และแต่ละประโยคล้วนเป็นการหมุนของความทรงจำ ‘ทะเลลึก’ ไม่ใช่ระดับ มันคืออาร์คาฟแห่งอารมณ์ เราเรียกมันว่า ‘Starlight Key’ เพราะคุณไม่ได้ปลดล็อกเนื้อหา—คุณปลดล็อกความเงียบเหงา คุณไม่ได้รับเหรียญโดยเล่นนานขึ้น คุณได้มันโดยหยุดนานพอที่จะได้ยินหัวใจของตนเองสะท้อนในคลื่น