เหตุใดเกมตกปลาที่คุณรักจึงว่างเปล่า

ฉันไม่ได้ออกแบบเกมตกปลาเพื่อทำให้คุณร่ำรวย ฉันออกแบบมันเพื่อทำให้คุณสงบ ในโลกที่เต็มไปด้วยเสียงรบก้อง โดยอัลกอริธึมตะโกนหาการมีส่วนร่วม และรางวัลถูกเข้าใจผิดเป็นความสุข ฉันสร้างบางอย่างเงียบกว่า: เกมที่ไม่ครึก—แต่สังเกต มหาสมุทรไม่ใช่น้ำและปลา มันคือความทรงจำ การโยนเรือนแต่ละครั้งคือลมหายระหว่างวินาที การหมุนเรือนคือการอดทน ฉันจำได้ว่าชัยชนะครั้งแรก—ไม่ใช่การจับปลา แต่ความเงียบหลังจากนั้น วิธีที่มือของคุณสั่นเมื่อเส้นเดินไปตามคำพูด คุณไม่ชนะเพราะโชค—you ชนะเพราะคุณปรากฏตัว RTP ไม่ใช่ตัวเลขบนหน้าจอ; มันคือจังหวะของหัวใจที่ตรงกับกระแสน้ำ RNG ไม่มีเหตุผล—it เป็นการสะท้อนของสิ่งเก่ากว่าโชค: พื้นฐาน ฉันเฝดผู้ตกปลาตอนนี้—ผู้กล้าเงียบ—who เตรียมงบประมาณก่อนจะโยนแห่ง网 ก็ไม่มองหาแจ็คพอต;但他们แสวงหาสมดุล เขาสวม ‘เกราะตกปลา’ เหมือนเกราะ—not เพื่อหลีกเลี่ยงโอกาส—but เพื่อลดความเร่งรี นี่ไม่มากามิฟิเคชั่นมันเป็นพิธี ในยามเทียนใต้แนวปะการ์ราเหมือนบทเพลงลืมเลือน เรารวมไว้มิใช่อัญญาน—but เพื่อความหมาย “ผู้เฝดมหาสมุทร” ไม่มีรางวัลประจำตัว; มันเป็นคำเชิญให้นั่งสงบกับสิ่งสำคัญ การเล่นไม่มากาหนี มันเป็นการกลับมา