เมื่อการตกหยุด… คุณยังรู้สึกมีชีวิต

ผมไม่ได้เริ่มต้นในฐานะนักตกปลา ผมเริ่มต้นด้วยการขว้างปาดลงสู่ผืนน้ำ—โดยไม่มองเห็น รอให้โชคช่วย

การขว้างครั้งแรกคือลมหายใจ

วันแรกๆ บนผืนน้ำรู้สึกเหมือนพยายามอ่านบทกวีจีนในภาษาอังกฤษ ผมคิดว่า ‘1’ หรือ ‘2’ เป็นกลยุทธศาสตร์ แต่แล้ว—I สังเกตเงียบไม่ว่างเปล่า; มันเต็มไปด้วยจังหวะ ทะเลไม่พูดด้วยตัวเลข—มันพูดด้วยลมหายใจ

ngânคำของคลื่น

ผมตั้งงบประมาณทะเล: $50–80 ต่อเซสชัน เท่านั้น—not เพราะกลัวกลัวแต่เพราะผมเรียนรู้ว่าทรัพยากรแท้ๆอยู่ในความเงียบ การเดิมน้ำเพียงเล็กน้อยกลายเป็นพิธีศัก当คลื่นหยุด

การประลองลึกและงานเลี้ยงปะสาท

บางคืน เมื่อแสงจันดาวจูบกับท่าเรือและคลื่นเต้นกระทบหิน ผมเห็นอะไรบางอย่างที่แท้จริง: มิใช่ชนะหรือแพ้—แต่คือความปรากฏ การประลองลึกไม่ใช่เรื่องชนะ; มันคือการฟังลมระหว่างการขว้าง

เคล็ดลับสี่ประการของการเป็นนักตกปลา

หนึ่ง: สังเกตก่อนจะขว้าง—เรียนรู้กฎเหมือนฟังเพลงกลอมเบี้
สอง: เมื่อเงียบเรียกร้อง—เดินช้า
สาม: เพียงหลังจากที่คุณรู้สึกมีชีวิต
สี่: การจับปลาไม่มีทางออก—it เป็นความทรงจำที่มองเห็นได้

ชะตากรรมคือทางเลือก มิใช่โชค

ผมเคยเชื่อว่าชะตากรรมถูกเขียนโดยเทพเจ้า ตอนนี้ผมรู้แล้ว:ชะตากรรมถูกเขียนโดยมือของคุณ—ในขณะที่ลดเส้นลงสู่ผืนน้ำลึก และเลือกที่จะอยู่เฉยสงบ

คุณไม่จำเป็นเน็ตใหญ่ คุณจำเป็นปลาย tuầnเงียบสงบ และถุงกาแฟยามเช้า และการขว้างเพียงครั้งเดียวที่ระลึกทำไมเธอถึงอยู่ตรงนี้