เมื่อแรงบันดาลใจแห้งแล้ง ฉันวาดปลาที่ร้องไห้

มีช่วงเวลาที่จอคอมพิวเตอร์ของฉันว่างเปล่าหลายวัน ไม่ใช่เพราะขี้เกียจ — แต่เพราะความเงียบที่กลืนหายใจก่อนจะรู้ตัวว่ากำลังกลั้นหายใจอยู่

เคยคิดว่าความคิดสร้างสรรค์คือการผลิตอย่างต่อเนื่อง แต่ในช่วงที่แย่ที่สุด ฉันได้เรียนรู้ว่า มันคือการ ‘ฟัง’

แทนที่จะบีบให้ตัวเองทำอะไรบางอย่าง ‘ดี’ ฉันถามตัวเอง: ถ้าปลาไม่ใช่เหยื่อ… มันอาจกำลังรู้สึกด้วยซ้ำ?

การวาดครั้งแรก: ปลาที่คล้ายน้ำตา

เปิด Figma และวาดปลาเล็ก ๆ กับเหงือกเหมือนหยดน้ำตา เบา ๆ โดยไม่มีอารมณ์มากเกินไป เพียงแค่อยู่ตรงนั้น

ไม่มีบทบาทในโปรเจกต์ใด ๆ มันแค่มีชีวิตตามธรรมชาติของมัน

แต่ในตอนนั้นเอง เหมือนบางอย่างแตกออก

ปลาไม่ได้อ่อนแอ เพราะลอยลำ — มันกำลังเศร้ากับความลึกของตนเอง

และแล้วแนวคิด ‘Fishing Key’ ก็เปลี่ยนไปสำหรับฉัน together, it wasn’t aboutการจับหรือชนะ — มันคือการมีอยู่

จากกลไกเกม สู่จังหวะทางอารมณ์

defense, and RTP. But what if we treated these not as cold stats… but as feelings?

• ขั้นตอนที่1: การตกปลาพื้นฐาน → วันนี้ไม่จำเป็นต้องจับอะไรเลย เพียงแค่รู้สึกถึงคลื่นไหวใต้มือของเธอ discovery of how rhythm, symbolism & visual metaphors became tools for healing after creative burnout.