ความสุขเงียบจากการตกปลา

ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเป็นชาวประมง แต่ตั้งใจจะฟัง ในชายฝั่งอ็อกแลนด์ตอนเช้า ฉันเริ่มจากเรือลำเล็กและคำถามมากมาย ทะเลไม่สนใจเดิมพันของฉัน—แต่สนใจความเงียบของฉัน de facto การตกปลาไม่ใช่การจับปลา—แต่คือการจับความเงียบ H1: พิธีกรรมของการโยนเหวี่ยง tุกเช้าก่อนกาแฟ ฉันลงสู่ทะเลนานยี่สิบนาที ไม่มีตาข่าย ไม่มีความเร่งรีบ—มีเพียงฉัน กระแสน้ำ และเส้นเดียว ถ้าไม่มีอะไรกัด? เหมือนดี นั่นคือช่วงเวลาที่การจับครั้งแท้จริงเริ่มต้น—ในความเงียบที่อยู่ระหว่างคลื่น H2: การวางงบประมาณเป็นเสาเข็ม tะหนักของฉันไม่ได้ถูกกำหนดโดยการไล่าตามชัยชนะใหญ่—แต่โดยการให้เกียรติกับการโยนเหวี่ยงเล็กๆ: \(0.5 ต่อครั้ง ไม่มุ่งหวังมากกว่า—แต่มุ่งหมายมากกว่า ทะเลไม่มอบรางวัลให้เสียงดัง; มอบรางวัลให้การมีอยู่ H3:คืนคืนที่สอนฉัน เหตุการณ์สุดท้ายของฤดูหนาวเปลี่ยนทุกอย่าง capture เพียงครั้งเดียว—\)800—not มาจากโชค มันมาจากการรู้ว่าเมื่อใดควรหยุด H2: ชุมชนโดยปราศจากเสียงดัง tะหนักเข้าร่วมใดๆ กับกลุ่มนักพูด大声—but ผมพบผู้อื่นเหมือนผม: สตรีผู้ซึมฟังกระแสน้ำแทนหน้าจอ—who เขียนชัยชนะบนกระดาษ—notโพสต์ H1: เพราะเราตกปลา มันไม่ใช่อัลกอริทึมหรือโอกาส มันคือการเลือกความเงียบในกระแสเคลื่อนไหว ทะเลไม่จำเป็นคุณให้ตะโกน loud มันแค่อยากให้คุณเงียบพอที่จะได้ยินเสียงแห่งจิตวิญญาของตนเอง