เกมเงียบเปลี่ยนชีวิตฉัน

ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเป็นชาวประมง แต่ถูกดึงดูไปที่ทะเลไม่ใช่เพื่อจับปลา—แต่เพื่อความเงียบระหว่างคลื่น ในหมอกยามเช้าของโอ๊คแลนด์ ฉันเริ่มตั้งเดิมพันแค่ 50 เซนต์ และครั้งละยี่สิบนาที ไม่มีแผนใหญ่—มีแค่เรือ เส้นเชือก และจังหวะของกระแสน้ำเป็นเข็มทิศทาง ครั้งแรกที่จับได้แค่ว seaweed กับความเงียบ—และนั่นแหละคือเวลาที่ฉันเข้าใจ: นี่ไม่ใช่วางเดิมพัน—แต่คือการไว้อาลัย แต่ละครั้งกลายเป็นการฟังอย่างลึกซึ้ง ไม่มีการเสียเงินเสมอ—แต่มักบางครั้ง เมื่อน้ำหยุดนิ่ง—ปลาก็ปรากฏขึ้นเหมือนความทรงจำที่คุณไม่อยากจะพกพา ฉันหยุดตามหาชัยชนะ—แทนที่จะมองผู้อื่น: การชัยชนะแบบเงียบหลังจากสามครั้งขาดหาย ชายคนหนึ่งยิ้มโดยไม่มีคำพูด—เพียงสะบัดหน้าไปทางขอบฟ้าราวกับเขาชนะอะไรบางอย่างมากกว่าเงิน ฉันสร้างวงจรของตนเอง—not จากตัวเลข—but จากลมหายใจต่อชั่วโมง ห้านาทีแห่งความสงบก่อนแต่ะละครั้งกลายเป็นพื้นที่ศักดิ เครื่องมือ? อุปกรณ์กาแฟและสมุดเก่าเต็มไปด้วยแผนภาพกระแสน้ำหมึกสีฟ้า แจ็คพอตแทรกจริง? ไมใช่อ fish—but เป็นวิธีที่ลมจำชื่อคุณเมื่อคุณหยุดพยายามควบคุมมัน 这不是การหลบหนีจากความจริง—แต่มันคือการกลับมาหาบ้าน