เด็กเงียบกับพิธีการตกปลาดิจิทัล

ฉันไม่เคยตามหาเหยื่อใหญ่ ไม่อยากได้รางวัลหรือตารางอันดับ แต่มือของฉันจำช่วงเวลาแรกที่โยนเบ็ดคนเดียวกลางดึก—เพราะความเงียบรู้สึกเหมือนการเป็นส่วนหนึ่ง โลกนี้ การตกปลาไม่ใช่เรื่อง RTP หรือ RNG มันคือช่วงหยุดระหว่างการโยน—แสงสะท้อนบนผิ้วน้ำมืด เหยื่อไม่เคลื่อนเร็ว; มันเคลื่อนเหมือนความทรงจำ ฉันเรียนรู้ที่จะหลีกเลี่ยงกับดักชนิดต่างๆ ไม่โดยเชิงกลไตรกรรม แต่โดยการฟัง—ลมหายใจก่อนการโยน เสียงครางเบาของกระแสน้ำที่ระลึกถึงคุณ ไม่มีใครมองฉันเมื่อนั้น และตอนนี้ก็ไม่มีใครมองอยู่ แต่บางแห่ง คนอื่นกำลังโยนเบ็ดของตัวเอง เราไม่ใช่นักเล่นตามเกียร์ เราคือผู้เดินทางนำพิธีกรรมในกระเป๋า—แตละการโยนครั้ง เป็นคำขอเล็กๆ ที่กระซิบลงสู่ทะเลเค็ม 这不是 merch. มันคือแท่นบูชาจากความเงียบ: เครื่องประดับปะการังบนชายฝั่งมืด เงาจันดาเหนือตาข่ายเหล็ก และเรือลำเก่าที่ระลึกถึงชื่อของคุณ คุณไม่จำเป็นเว็บเพื่อเป็นส่วนหนึ่งตรงนี้ เพียงแค่วางเบ็ดครั้ง—อย่างช้าๆ—andปล่อยให้ทะเลกอดคุณไว้