ศิลปะแห่งการตกปลา

ฉันไม่ตามหาปลาขนาดใหญ่ ฉันรอคอยในช่วงเวลาที่ทะเลหายใจและปะการณ์เงินใต้แสงจันดาว การตกปลาไม่ใช่เกมแห่งโอกาส—แต่เป็นพิธีกรรม เรือกลายเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจ เส้นด้ายเชื่อมโยงฉันกับบางสิ่งที่เก่ากว่าสถิติ คุณจะไม่พบโชคในอัลกอริทึมหรือ RNGs—แต่พบมันในช่วงว่างระหว่างคลื่น ฉันเคยใช้เวลาสามชั่วโมงกับครั้งเดียว—ไม่เพื่อรางวัล แต่เพื่อความเงียบ ปลากะพงเงินลอยขึ้นเหมือนความทรงจำ: มิใช่เพราะฉันปรับระบบ แต่เพราะฉันกำลังฟัง ทะเลจดจำความสงบของฉัน dในชุมชนชายฝั่งเล็กๆ เราไม่นำคะแนนสูงมาแสดง เราแบ่งปัญเรื่องราว—ไม่เพื่อแข่งขัน แต่เพื่อเป็นหนึ่งเดียว เด็กไม่มีความจำเป็นที่นี่ เราคือชาวประมงผู้ซึมถึงว่าความสุขดำรงอยู่ในลายทาง—หมุนเวียนศักดิ เครื่องมือของฉันไม่มีแอป—they’re เรือที่แกะสลักจากความสงบ: เรือราคาประหยัดที่วัดเวลาด้วยเจตนา “กุญแจการตกปลา”? มันไม่มีคลิกปล่อย解锁—มันถูกสัมผัสเมื่อมือหยุดสั tremble รางวัลแท้จริงไม่มีเหรียญหรือBadge—it’s การรู้ว่าคุณเคยอยู่คนเดียวตรงนั้น เมื่อคุณปล่อยให้อะไรไป…คุณจะได้มันมา นี่ไมใช่อารมณ์บันเทิง มันคือภัยจากมหาสมุทร