เกมที่ครร้องในทะเลกลางคืน

我唔係做遊戲，我係做個凌晨三點半嘅心碎時刻！\n你當真以為係抽獎？唔，係抽『靜』——連條魚都哭到冇氣力。\nUnity唔為畫面，為呼吸；Ocean唔要魚，要安靜。\n結果：你玩緊張遊戲，但其實你只係想聽住阿媽嘅廣東童謠。\n而家茶餐廳老闆娘問：『喂～你個遊戲有冇有爆？』——有啊，但爆嘅係你嘅孤單。

Bayangkan main tidur tapi ikan yang nangis? Saya juga pernah nge-gaming cuma buat nyenyak — bukan buat menang! Di jam 3 pagi, saya ngetik jendela sambil dengerin lagu ibu yang nyanyi dalam bahasa Jawa… eh malah ikan-ikan itu pada ngeliatin keheningan daripada cari loot! Game-nya bukan untuk menang — tapi buat bernapas lagi. Kalo kau mikir ini cuma game? Salah besar! Ini ritual spiritual versi #Keteguhan. Komen dong — kamu pernah ngerasain momen tenang gini juga?

Я создал игру, где рыба плачет не от RNG, а от тишины. В 3:17 утром, я ловил не золото — я ловил тишину. Unity не для фпс, а для дыхания. Ваша мама поёт колыбели на кухне — но это не мультфильм, это ритуал. Вы когда-нибудь слышали, как океан требует больше тишины, чем рыб? Поделитесь: вы тоже ловите тишину… или просто смотрите в окно и ждёте рассвета? #ТихинаПон

Wer hat schon mal ein Spiel gebaut, das nicht spielt — sondern seufzt? Ich hab’s auch gemacht: Ein Fischernetz aus Code, das nur Stillheit fängt — keine Loots, nur den Atem der Nacht. Die Ocean-Algorithm kennt kein Gewinn… aber meine Mutter singt Schlaflieder aus der Küche. Unity? Nein. Wir rendern Pulse — nicht Pixels. Und wenn der Fisch aufhört… ist die Stille endlich der einzige Gewinn. Wer nochmal einen Kommentar schreibt? Ich warte… auf Leere.