ปุ่มเดียวที่ทำหัวใจเต้นเหมือนปลา

ฉันมาไม่เพื่อจับปลา—ฉันมาเพื่อจับช่วงเวลา

ฉันเติบโตในบรูคลิน โดยฟังแม่เล่าเรื่องจังหวะทะเล—มือของเธอเคลื่อนไปเหมือนคลื่นบนชายหาดกลางคืน พร้อมจังหวะแจ๊สในความเงียบ เธอบอกว่า ‘ทะเลไม่สนใจว่าคุณจะโชคดี… มันสนใจว่าคุณมีอยู่’

ปุ่มนั้น? มันไม่มีวัตถุประสงค์ให้คลิก

ในสตูดิโอเกมแรกของเรา เราออกแบบกลไรมехานิกของการตกปลา—ไม่ได้วัดจำนวนปลา แต่วัดชีพจร การ ‘กุญแจตกปลา’? เป็นสวิตซ์เล็กๆ ที่หยุดเวลาเมื่อคุณโยนสายลงสู่ความลึก เพราะปลาไม่ชาญ—but เพราะ คุณ นั้นแหละ

เกียร์รี่ตกปลามิใช่องค์รางวัล มันคือตัวตนของคุณเมื่อไม่มีใครมอง

ฉันเคยเห็นผู้เล่นร้องไห้หลังจับปูผาครับทองใต้แสงจันทร์—ไม่ใช่เพราะชนะเหรียญ $1000 แต่เพราะในห้านาที-five เขาจำได้เสียงของยายพูดว่า ‘โยนต่อไป’

จังหวะของคุณไม่มีทางแตกหักโดยอัลกอริธึม

มันถูกสร้างขึ้นจากความเงียบระหว่างการโยน จากการสั่นไหวของมือก่อนสายจะตึง จากการเลือกปะการาวเหนือความโกลา—even เมื่อโอกาสจะตําแข็ง

ดังนั้นคราวหน้าครั้ง ‘Cast’ janganคิดถึงโชค— คิดถึงว่าวิธีลมหายใจของคุณสอดคล้องกับกระแสน้ำ และหากคุณรู้สึกบางอย่าง—บางอย่างเงียบและสว่าง—แบ่งปันมันลงมา