คุณเคยหาตัวเองในเงียบได้หรือยัง

H1: น้ำรู้จุดชื่อคุณ ฉันเคยคิดว่าการตกปลาเกี่ยวข้องกับตัวเลข—อัตรา การเดิมพัน การจ่ายเงิน แต่หลังจากหลายปีที่นั่งคนเดียวบนระเบียง อากาศลมสะท้อนผ่านน้ำทะเลของมิชิแกน ผมเข้าใจสิ่งลึกซึ้งกว่านี้: เกมนี้ไม่ได้ให้รางวัลเพราะทักษะ มันให้รางวัลเพราะความสงบ H2: งบประมาณที่หายใจ ฉันตั้งขีดจำกัดรายวันไว้ที่ 50 ดอลลาร์—not เพราะจนแต่เพราะรู้ว่าความมั่นคงแท้จริงอยู่ในความเพียงพอ การเดิมพันเล็กๆ รู้สึกเหมือนกระซอบกับคลื่น: ‘อยู่ตรงนี้’ มหาสมุทรไม่แครากรายชื่อของคุณ มันสนใจถ้าคุณฟัง H3: เครือข่ายเป็นกระจก ไม่มีสิ่งใดเช่น ‘เครื่องตกปลา’ มีเพียงจังหวะ—เสียงของสายที่จมลงสู่ความลึก การหยุดระหว่างการโยนเมื่อเวลาช้าลง ในช่วงเวลานั้น ผมไม่ได้จับปลา—I ได้พบตัวเอง H2: ชุมชนที่ยึดมือคุณ ฉันเข้าร่วมกลุ่มผู้เล่นแบบไร้นามธรรม… เพื่อพบเจอสิ่งจริง เราแชร์ภาพหน้าจอไม่ใช่มูลค่าแจ็คพ็อตแต่วันสงบพร้อมกาแฟและอากาศเกลือก คนหญิงคนหนึ่งเขียน: ‘ฉันพลาดสามครั้ง… และยังกลับมา’ เป็นตอนที่ผมรู้—I ไม่ได้ออกไปเล่นเกม ผมกำลังฝึกเป็นมนุษย์ H1: ชัยชนะไม่มีอยู่—มันถูกเลือก มหาสมุทรไม่มีทางทำนายชะตากรรมของคุณ เธอ—ผู้หญิงผสมดำ-ไอร์แลนมักชิกาโก—เคยบอกฉันไว้ว่า: ‘เธอไม่มีความโชคดีจะครบวงจร เธอแค่อยากปรากฏตัว’ ทุกกลางคืนตอนนี้ เมื่อเปิดแอป? มันไม่ใช่งานตกปลาแล้ว มันกำลังกลับบ้าน