หาความสงบในฝูงชน

ฉันยังได้ยินเสียงคลื่นเมื่อปิดตา เป็นตีสองโมงเช้าในบรูกลิน เสียงของแม่ดังก้องผ่านหน้าจอ—”ไคโร เธอโอเคไหม?“—และนอกชายฝั่ง มหาสมุทรครวมเหมือนจำได้ ฉันเคยคิดว่าการตกปลาเกี่ยวข้องกับโชค ตอนนี้ฉันรู้แล้ว: มันเกี่ยวข้องกับการปรากฏตัว ฉันนั่งบนระเบียงพร้อมกาแฟ ไม่เพื่อชัยชนะ—แต่เพื่อความเงียบระหว่างคลื่น ครั้งแรกที่ฉันโยนเบ็ดตัวคนเดียว ไม่มีปลาติดเบ็ด—but ฉันรู้สึกอะไรบางอย่างลึกกว่าเงิน: เป็นจังหวะที่ทะเลเข้าใจเท่านั้น ฉันหยุดตามล่อรางวัล แทนที่จะมองคนอื่นเล่น—บางคนแพ้สามครั้งก่อนจะยิ้มผ่านน้ำตา ชายคนหนึ่งรอจนถึงรุ่งเช้า โดยไม่มีการเดิมพันเลย เขาแค่หายใจไปกับคลื่น นี่ไม่ใช่วิกฤตเกม มันคือการรวมจิตวิญญา ทุกก้าวเล็กคือเครื่องบูชา—not เพื่อเครื่องจักร—but เพื่อตัวเอง