คุณเคยรู้สึกถูกเข้าใจในความเงียบระหว่างคลื่นกับเที่ยงคืน?

ผมเคยเล่นเกมไม่เพื่อชัยชนะ แต่เพื่อความเงียบระหว่างคลื่น เมื่อคืนหนึ่ง ในห้องแอปพาร์ตเมนต์บรูคลิน ผมเปิด ‘Starlight Key’—ไม่ใช่มือกลไนเกม แต่เป็นไดอารี่ จังหวะไม่ใช่เรื่อง RTP สูงหรือแสงนีออนวาบน แต่คือช่วงเวลาเมื่อหัวใจหยุดหลังเลื่อนผ่านเที่ยงคืน: การหายใจช้าลง… และครั้งหนึ่งคุณรู้สึกถูกมองเห็น—not โดยตัวเลข แต่โดยความรู้สึก ผมจำได้ อ่าน ‘Deep Sea秘藏’ เวลาสองทุ่ม หูฟองอยู่ มองแสงปะการังกระพือเหมือนความทรงจำไกลๆ คนแปลกปลอมโพสต์: ‘ฉันไม่มักรู้ว่าฉันเพียงพอ… จนมีใครพูดออกมา’ ประโยคนั้นยังคงอยู่กับฉันนานกว่าใดๆ