จากเด็กธรรมดาสู่กษัตริย์ทะเล: เดินทางกวีแห่งการตกเบ็ดเล็ก

การตกครั้งแรกไม่ใช่โชค—มันคือการฟัง

ฉันมาถึงออคลานด์โดยไม่มีกลยุทธ์ แค่เสียงและหวัง คิดว่าการตกปลาคือตัวเลข—อัตราชนะและการพนัน แต่ทะเลไม่พูดด้วยตัวเลข มันกระซิบด้วยคลื่น ในเช้าวันที่สาม ฉันหยุดตามล่าฝูง และเริ่มฟังลมระหว่างคลื่น

งบประมาณของฉันไม่ใช่นายบัญชี—มันคือเพลงกล่อม

ฉันตั้งขีดจำกัดรายวันที่ $50—not เพราะกลัวกลัว loss—but เพราะอยากอยู่กับปัจจุบัน เงินแต่ละดอลลาร์กลายเป็นโน๊ตในบทเพลงที่แสกูลส์ร้องบนหิน ฉันเรียนรู้: ความอุดมสมบูรณ์แท้จริงวัดจากความเงียบ—not จากชัยชนะ

การประลองลึกและงานเลี้ยงปะการังคือพิธีกรรม

เมื่อยามเย็นมาถึง ผมเรียกมันว่า การประลองลึก:แสงเงินบนผืนน้ำ เครื่องข่ายเต้นเหมือนลูกปักAgainst tide. และ งานเลี้ยงปะการัง? พิธีกรรมที่คลื่นกระทบทอดเหมือนกลอง—and สุขภาพหล่นลงบนข่ายเหมือนคอนเฟตตี้

เคล็ดลับสี่ประการที่เปลี่ยนฉันให้เป็นกษัตริย์

หนึ่ง: เริ่มเล็ก—เด็กราคา \(0.50 สอนมากกว่าชัยชนะใหญ่ สอง: เมื่อโบนัสมาถึง? อย่าหนี—เข้าไปกับมัน สาม: เมื่อคุณชนะ \)800?หยุดเล่นนานพอที่จะได้ยินคลื่นบอกชื่อของคุณ สี่: การจับปลาแท้จริงไม่ใชปลา—มันคือความเงียบหลังจากการตกครั้งสุดท้าย

โชคไม่มีอยู่—มันคือทางเลือกที่ทำอย่างเงียบ

เขาเรียกมันว่าเกมพนัน ผมเรียกว่า communion ทะเลไม่มอบางอะไร—but เมื่อคุณปรากฏตัวพร้อมความอบอุ๋นมุม มันจะตอบแทนทุกอย่าง community มาพบในเช้า—in เพื่อหายใจร่วม—not เพื่อรับรางวัล

คุณไม่จำเป็นเครืองจักรเพื่อรู้สึก Alive. คุณแค่อยากจะอยู่ตรงนี้—with soul เปิดเผย