จากเด็กสู่กษัตริย์ทะเล

ฉันไม่เคยคิดว่าการตกปลาจะเป็นศิลปะ—จนฉันเริ่มตกปลาบนเรือเล็กในอ็อกซ์นาร์ดเบย์ด้วยความตั้งใจเหมือนการออกแบบเกม ตอนแรกฉันขว้างตัวเลขแบบเด็กที่วิ่งไล่คลื่น แต่แล้วฉันก็รู้ว่าทะเลไม่สนใจเงินเดิมพันของคุณ มันสนใจลมหายใจของคุณ ฉันเริ่มปฏิบัติต่อแต่ละครั้งเหมือนพิธีกรรมเซน หลังเลิกงาน ถ้วยกาแฟ ไม่มีปลาใหญ่? ก็ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือช่วงเวลาที่หยุดระหว่างการขว้าง—ความเงียบสงบเมื่อคุณเลือก ออกแบบ PhDของฉันสอนว่าโอกาสไม่ใช่วาฬ—มันคือฟีดแบ็ก การได้รับโบนัสไม่ใช่มagic; มันคือช่วงเวลาที่คุณหยุดไล่งและเริ่มสังเก็บ เมื่อนั้นคาร์โปะก็ปรากฏ—notในฐานะปลา แต่อย่างลายลักษณะ ฉันเรียนรู้การอ่านน้ำเหมือนหมึกบนผ้าไหม: สายน้ำเป็นแปรงStroke เครื่องจับเป็นจังหวะ การชนะเป็นช่วงเวลาที่ถูกเก็บไว้อย่างสงบ การเข้าร่วมชุมชนโอเชียนฟิกเกอร์เปลี่ยนทุกอย่าง การมองคนอื่นเปลี่ยนสามความพ่ายแพ้ให้เป็นทอง? มันไม่ใช่โชค—มันคือความกล้าหาญควบคู่กับความระมัดระวัง นี่ไม่ใช่มหานอก—it’s an ocean ceremony. การขว้างครั้งถัดไป? อย่าขว้างลูกเต๋า ขว้างเจตนা