จากผู้เริ่มต้นสู่โอเชียนคิง

ผมไม่ได้เริ่มจากชาวประมง ผมเริ่มจากนักออกแบบที่หลงใสมื้อกาแฟ ตอนแรกผมคิดว่าการตกปลาแค่เสียงรบและโอกาส—ดึงคันเหมือนเครื่องสล็อตที่ท่าเรือ แต่แล้วผมก็สังเกต: การโยนแต่ละครั้งคือปัญหาการออกแบบเชิงปฏิสัมพันธ์ ทะเลไม่สนใจว่าคุณจะชนะ แต่มันสนใจว่าคุณ “อยู่ตรงนั้น” ผมใช้ปริญญาเอกด้านสื่อโต้ตอบ—not เพื่อสร้างแอป แต่เพื่อถอดรหัสรูปแบบคลื่น ทฤษฎีการไหลไม่ใช่อุดมการณ์ที่นี่ มันเป็นจริงเมื่อคลื่นดึงสายของคุณในเวลาตีสามยามขณะลำเรือแกว่งระหว่างแนวปะการังสีชมพูและกระแสน้ำผีด งบประมาณผม? 50 บาทต่อเซสชัน เวลาเล่นของฉัน? 20 นาที การชนะของฉัน? ไม่ใช่เงิน—มันคือช่วงเวลาเมื่อคุณรู้ว่าตนเองเป็นส่วนหนึ่งของบางอย่างที่ใหญ่กว่าแจ็กพอต ตำแหน่ง “โอเชียนคิง” ไม่ได้รับมาโดยโชค มันได้มาจากการเลือกที่จะปรากฏตัว—even หลังจากสามความล้มเหลว ตอนนี้ผมบริหารชุมชนชื่อ “คอราลริธึม” เราไม่พูดถึงอัตราเกียร์—เราพูดถึงความเงียบที่รู้สึกหลังเที่ยงสามยาม เมื่อทะเลกระซับกลับ: “ไคโร เสถิต เฮล์” นี่ไม่ใช่การตกปลา มันคือเกมที่ถูกออกแบบโดยคนที่รู้ว่าการดำรงอยู่เล่นในเรือขนาดเล็ก—with hands เปิดกว้าง อารมณ์กล้าหาญ และความถ่มตนพอเหมาะกับการโยนครั้ง