จากผู้เริ่มต้นสู่นักตกปลาแห่งทะเล

ฉันไม่เคยคิดว่าการตกปลาจะกลายเป็นภาษาของฉัน—จนถึงวันหนึ่งที่นั่งคนเดียวริมขอบทะเลมิชิแกนตอนเย็น มองดูว่าน้ำจดจำความเงียบสงบของฉัน เริ่มต้นในฐานะผู้มาใหม่—โยนเหยื่อโดยไม่มีเป้าหมาย เหมือนเด็กไล่ตามไฟระยิง แต่มายามเปลี่ยนแปลง: สติปัญญาแท้จริงไม่อยู่ที่โอกาสหรือผลตอบแทน มันอยู่ระหว่างการโยนเหยื่อ—ช่วงเวลาที่เส้นเหยื่อสั�หรั้งไม่ใช่อารมณ์กดดัน แต่ด้วยเจตนา ฉันเริ่มนับลมหายใจเหมือนพระสงฆ์: \(50–\)80 ต่อครั้ง ไม่มุ่งเพื่อชัยชนะ—but เพื่อรู้สึกสมบูรณ์ เหยื่อแตละครั้งกลายเป็นบทกวี; เหยื่อแตละเส้น เป็นหัวใจ ทะเลไม่มอบรางวัลให้กับเสียงรบก้อง มันมอบรางวัลให้กับการดำรงอยู่ ฉันหยุดมองจุดตกปลาเหมือนเครื่องจักร มันกลับกลายเป็นแท่นบูชา—ที่ซึ่งหมอกทะเลพบแสงเงิน และเวลาชะลอลงพอให้คุณได้ยินความคิดของตนเอง หนึ่งเย็นหลังจากสามครั้งแพ้ เราไม่มองเหยื่ออีก เราแค่มองขอบฟ้า—andจับบางสิ่งที่ลึกกว่าปลาก: ความกระจ่างใส currently I play not for profit—but for companionship—with waves that remember me before I forget them. You don’t need more rods or faster reels. You need stillness. Come find me in the Ocean Angler Community—we don’t talk about wins here. We whisper them.