การตกปลา กุญแจแห่งความสุข: เมื่อการตกปลากลายเป็นบำบัด

ผมยังจำได้ถึงวินาทีแรกที่ออกแบบเกมตกปลา—ไม่ใช่เพื่อเหรียญ หรือการแข่งขันบนตารางอันดับ แต่เพราะผมต้องการหายใจ เติบโตในตะวันออกลอนดอน ใต้แสงระยิบของแม่น้ำเทมส์ และเสียงคลัตเตอร์ของเรือลอกเก่า ผมเห็นว่าชาวประมงไม่ได้รอแค่ปลา—พวกเขาคอยรอความเงียบ จังหวะ และช่วงเวลาเมื่อสายสัมผัสกับกระแสน้ำ—และทุกอย่างก็เลือนหายไป

สามขั้นตอนของพิธีกรรมตกปลา

ขั้นที่หนึ่ง: การโยนเบ็ดพื้นฐาน. ไม่ใช่กลไตร RNG หรือแรงฮับ RTP—แต่คือสามสิบวินาทีแห่งความสงบ—คุณเรียนรู้ถึงน้ำหนักของสาย ไม่ใช่เบ็ดล่อ

ขั้นที่สอง: หลีกเลี่ยงกับดัก เกมส่วนใหญ่ขายความวุ่นวายเป็น “โชค” ผมสร้างเครื่องมือที่กระซ่อนคำพูด: “ความสงบคือขอบเขตของคุณ”. ไม่มีโนะติล. ไม่มีรัช. มีเพียงเวลา

ขั้นที่สาม: ปลดปล่อยกุญแจของคุณรางวัลแท้จริง? คนเล่นคนหยุดตามหาชัย—and เริ่มฟังคลื่นแทน

ผจภูตป่าและจังหวะเรืองรอง

โลกของเราไม่ใช่มหาสมัยปลาหรือไฟฟ้าเนออน—แต่คือปะการังเรืองรองในยามเที่ยง มาร์ซาเหล่านี้เคลื่อนไหวเหมือนลวดลายแห่งลมหายใจ—แตละประกายคือหัวใจที่คุณลืมไปแล้ว

ผมเคยเห็นผู้เล่นร้องไห้หลังจากการโยนครั้งแรก—ไม่ใช่ว่าชนะ—but เพราะพบความสงบ

ทำไมสิ่งนี้จึงไมใช่วิดีโอเกม—แต่มันคืออาการบำบัด

ผมออกแบบเกมสำหรับคนที่ขาดหายจากความเงียบ—not เพราะเขาอยากชนะ แต่เพราะเขาลืมวิธีในการนั่งอย่างสงบ—and สัมผัสอะไรบางอย่างจริงๆ ลองทำดู: เตรียมงบประมาณของคุณ. เทนเบ็ดช้าๆ. คอยช่วงเวลาระหว่างคลื่น ปลาก็จะมาเมื่อคุณพร้อม—not ก่อนหน้านี้.

เข้าร่วมในพิธีกรรมครั้ง này.

โยนเบ็ดของคุณ tonight—ไม่เพื่อจับปลา…แต่อยากพบตัวเองอีกครั้ง