জল পানির নীরবে একা একা

Сидишь у окна в два часа ночи… ждёшь рыбу, которая так и не пришла. Мама шептит: «Попробуй завтра» — и вот ты понимаешь: это не ловля, а память. Океан не кусает — он просто ждёт. RTP? Нет! Тут нужен не спин, а тишина… И да, ты не играешь — ты вспоминаешь свою бабушку.

Рибка не піймалася… але ти не один. Я сидів у 2:17 ночі з чайком і думав: «А хто ж це все вигадав?» Мама сказала: «Це ж не риба — це твоя пам’ять». Фішинг — це не хоббі, це терапія для душі. Хтось мовить про «лускаб»… але я вже бачив його в дзеркалі ванної. Що ти відчуваєш сьогодні? 🌊

Pescar sem peixe? Eu já fiz isso às 2 da manhã… e o que peguei foi a saudade da voz da minha avó: “Tenta de novo amanhã.” O mar não morda — ele só espera. Não é sobre sorte ou RTP… é sobre estar presente. Se você já chorou sozinho olhando as ondas, então… você não está jogando. Está se lembrando de quem você é.

E tu? Já tentaste pescar silêncio hoje? 🐟💔

Já pescaste algo que nunca veio? Eu também! Passei noites inteiras à janela com um anzol de fado e uma linha sem peixe… A minha avó dizia: “Tenta amanhã.” Mas o mar não recompensa esforço — só silêncio. E o melhor isca? É a saudade. Quem já chorou por uma espera que não chegou? 🎣 (E sim — é isso mesmo.)